Ryby i wieprze mają głos.... czyli Marillion w dwu odsłonach...

• 23 lata temu 16 września 1988 roku Fish ogłosił, że odchodzi z zespołu Marillion i rozpoczyna karierę solową. Tym samym zakończył się "okres Rybny" zespołu Marillion. Mnie osobiście ta odsłona zespołu bardziej odpowiada, a wszystko zaczęło się w 1979 roku. 

  Nazwa grupy pochodzi od tytułu powieści J.R.R Tolkiena Silmarillion, tego samego, który napisał Hobbita i Władcę pierścieni. W przeciwieństwie do dwóch ostatnich powieści, Silmarilion, nie zdołali przeczytać nawet znani mi zagorzali fani zespołu. Pierwsze trzy litery tytułu wyrzucono, aby nazwa nie kojarzyła się z angielskim słowem "silly" czyli głupi.

  Marillion polubiłem od pierwszego tytułowego utworu z płyty wydanej w 1983 roku

  Script for a Jester's Tear, Marillion, 1983

  Niemniej udany był kolejny album z 1984 roku i również tytułowy utwór:

  Fugazi, Marillion , 1984

  Następnie   zespół nagrywał płyty skupiające się wokół jednego tematu. Na przykład album Misplaced Childhood  to refleksje na temat dzieciństwa i jego wpływu na dorosłe życie, chyba mój ulubiony z niezapomnianymi:

  Keyligh, Marillion ,1985 

  Lavender, Marillion, 1985 

  oraz album Clutching  at Straws, studium alkoholizmu z końcowym utworem o przewrotnym tytule Happy Ending trwającym zero sekund, gdyż historia  bohatera albumu pisarza Torcha wcale nie kończy się szczęśliwie. Najbardziej znanym utworem z tej płyty jest:

  Incommunicado, Marillion, 1987

  Tym albumem kończą się studyjne dokonania   zespołu Marillion z Fishem. Konflikty zarówno dotyczące tekstów utworów  jak i ich oprawy muzycznej (tak przynajmniej twierdził Fish) doprowadziły do odejścia Fisha z zespołu w 1988 roku. Niestety jego solowa kariera nie przyniosła sukcesów na miarę współpracy z Marillion.

  Nowym wokalistą grupy został Steve Hogarth stąd nawałem ten okres "Wieprznym" od angielskiego słowa "hog". 

  Z przykrością muszę stwierdzić, że ta część twórczości Marillion nie jest mi zbyt dobrze znana. W zmienionym składzie zespół gra do dziś. Dla porównania jak zmienił się klimat nagrań proponuję posłuchać utworu Easter:

  Easter, Marillion, 1990

  oraz z ostatniego studyjnego albumu wydanego w 2008 roku utworu Happiness Is The Road

  Happiness Is The Road, Marillion, 2008

  Polecam również serwis  www.tekstowo.pl gdzie można znaleźć znakomite tłumaczenia tekstów Marillion, dokonane przez Tomasza Beksińskiego, a oto przykład takiego tłumaczenia:

  Script for a Jester's Tear

   Przepis na błazeńskie łzy

  A więc jestem znów
  Na placu zabaw złamanych serc
  Jeszcze jedno doświadczenie, jeszcze jedna notatka
  We własnoręcznie napisanym pamiętniku
  I zarazem jeszcze jedno emocjonalne samobójstwo
  Przedawkowanie uczucia i dumy.
  Za późno by powiedzieć, że cię kocham
  Za późno by raz jeszcze odegrać przedstawienie
  Porzucam relikwie
  Na mym wczorajszym placu zabaw
  
  Przegrywam na huśtawkach
  Przegrywam na karuzelach
  Przegrywam na huśtawkach
  Przegrywam na karuzelach
  Zbyt wiele, zbyt szybko, zbyt daleko by iść
  Za późno by bawić się dalej - gra jest skończona
  Gra jest skończona
  
  A więc jestem znów na placu zabaw
  Złamanych serc
  Przegrywam na huśtawkach,
  Przegrywam na karuzelach
  Gra jest skończona,. skończona...
  
  I zarazem jeszcze jedno emocjonalne samobójstwo
  Przedawkowanie uczucia i dumy.
  Przegrywam na huśtawkach,
  Przegrywam na karuzelach
  Gra jest skończona
  
  Za późno by powiedzieć, że cię kocham
  Za późno by raz jeszcze odegrać przedstawienie
  Gra jest skończona
  
  Odtwarzam swoją rolę w klasycznym stylu męczennika
  Bohatera o wykrzywionym uśmiechu
  By wykrwawić rymy tej piosenki
  Opisać rytuały, którymi mam naprawić swe błędy
  Epitafium dla zaprzepaszczonego marzenia
  By egzorcyzmami wskrzesić niemy krzyk
  Krzyk zrodzony z cierpienia
  
  Nigdy nie napisałem tej miłosnej pieśni
  Słowa jakoś nigdy nie cisnęły mi się na usta
  Teraz smutny nurzam się we wspomnieniach -
  Czyżbym spoglądał przez ideał?
  Badam cienie po drugiej stronie poranka
  I badam cienie po drugiej stronie żałoby
  Obiecane wesele stało się stypą
  Obiecane wesele stało się stypą,
  Stypą, stypą...
  
  Szaleniec zbiegły z raju
  Spojrzy przez ramię i zapłacze
  Usiądzie i gryząc narcyzy
  Będzie powtarzał "dlaczego?"
  A gdy dorośniesz i opuścisz plac zabaw
  Gdzie pocałowałaś swego księcia
  I znalazłeś swoją żabę
  Przypomnij sobie błazna który pokazał ci łzy
  Przepis na łzy
  Ja schowam swój spokój na zawsze
  Gdy ty będziesz paradować w swej ślubnej sukni
  W ciszy mego wstydu
  Niemowa który nauczył się pieśni syren
  Jest już solistą w tej grze,
  Stałem się solistą w tej grze
  Lecz gra jest skończona
  
  Czy wciąż możesz powiedzieć, że mnie kochasz?